Eerste wedstrijd MO11

Wat waren wij allemaal weer uitgelaten dat de eerste wedstrijd weer gespeeld ging worden. Het team is bij elkaar gebleven met nieuwe meiden erbij. Een ervaren voetballer en een nieuwe voetballer. En dit was nodig want we spelen nu 8 tegen 8 en hebben gewoon wissels nodig.

Op naar Rotterdam om de eerste partij te spelen tegen LMO. In deze tijd van Corona zonder douchespullen en met iets meer auto’s om gescheiden te kunnen rijden als ouders. Geparkeerd bij de zwervers om via een vage zij ingang bij LMO uit te komen. Achteraf gezien was de hoofdingang gewoon 100 meter verder. Kan gebeuren en we zijn er gekomen.

Met het dringende advies op zak om niet vanaf de eerste minuut op 120% te gaan lopen voetballen. Want voor het eerste op een half veld en dan lopen die relatief kleine meiden zich verloren en zijn ze na 10 minuten kapot. Dit dringende advies zijn ze tussen de kleedkamer en het veld volledig vergeten want iets minder dan 120% zat er bij sommige gewoon niet in.

De tegenpartij leek vanaf een afstand wel redelijk gelijk. Totdat we het hele team bij elkaar zagen en bleek dat er een drietal meiden niet de moeders van het team waren maar de spelers zelf. Onder 11 jaar? We konden onze ogen niet geloven zo groot. Volledig volwassen vrouwen met een postuur van een reus. Nu ben ik zelf niet klein maar dit waren flinke gevaartes die op onze meiden af kwamen denderen als bulldozers.

Als onervaren voetbalmoeder zou ik weleens willen weten of dat ergens terug te zien is hoe oud die spelers dan zijn. Op Klaaswaal eten we dan toch anders dan in Rotterdam gezien de groei. Onze meiden waren krielkippen vergeleken met een paar van LMO. Als onze meiden een duwtje kregen stuiterden ze letterlijk weg. Om gemaaid door 80 kilo vrouw.

Het werd hierdoor al snel een doelpunt voor de tegenpartij. Met gevaar voor eigen leven heeft onze keeper geprobeerd de bal die met 80 kilometer per uur aan kwam suizen te houden. Een goede poging maar helaas mislukt. Aan onze keeper lag het niet.

En toch deden onze meiden die nu echt meisjes leken het dapper en goed. Ze hielden zich behoorlijk staande en speelde prachtig over. Handjes de lucht in, rondkijken, overspelen en naar voren werken. Het werkte en er werd gescoord. Er werd een prachtig doelpunt gemaakt maar de scheidsrechter keurde hem af. Het doel stond niet op de juiste plaats! Te bizar voor woorden en te kinderachtig om dan het doelpunt af te keuren. Maar er werd wat gesputterd en uiteindelijk gezwegen. Na weer een doelpunt voor ons werden bij hun de reuzen weer uit de wisselstal gehaald om de boel even aan te vegen.

Het veld is groot en de meiden werden moe. Zo moe dat het zeer ging doen bij sommige maar na een paar slokjes water wilden ze het liefst dat veld toch weer in om mee te strijden. Het enthousiasme was groot.

De verwachting was dat we in de dubbele cijfers zouden verdagen maar wat is ons team sterk! LMO kwam niet verder dan 7 doelpunten en onze meiden 3. Ik tel het afkeurde doelpunt erbij want die scheids is een ei om zoiets af te keuren en daarna het doel goed te zetten. Let op als je start met spelen toch?

Na de wedstrijd met elkaar weer richting SSS om lekker een tosti te eten en nog wat rond te hangen met elkaar. Traditie getrouw eten en drinken we bij SSS omdat we liever de omzet bij onszelf zien dan bij de tegenpartij . We hebben weer genoten.